,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول,آينه شمعدان,ميز کنسول

عقد کنان



در روز عقدکنان، خانواده داماد چند خنچه عقد را که به شکل زيبايي تزيين شده بود به خانه عروس مي فرستاد. در يک خنچه، کيف، کفش، جوراب و چند قواره پارچه قرار داده مي شد، در يک خنچه، ميوه، شيريني، نقل و شاخه نبات گذارده مي شد و دو خنچه نيز مختص يک جام آينه، يک جلد قرآن و دو عدد شمعدان بود. در صورتي که آينه و شمعدان ها بزرگ بودند آن ها را با دست حمل مي کردند.

از يکي دو ساعت مانده به ظهر، خانواده و اقوام نزديک عروس و داماد به منزل عروس مي آمدند و پس از شادي و سرور و صرف نهار، زنان در يکي دو اتاق جداگانه و مردان در يکي دو اتاق ديگر به جشن و پايکوبي مي پرداختند.

پيش از شروع مراسم عقد، خانواده عروس دو تشت مسي بزرگ را وارونه نموده، روي آن را با پارچه اي از جنس مخمل تزيين مي کردند و آن را در کنار سفره عقد قرار مي دادند تا در هنگام عقد مورد استفاده قرار گيرد.

در حدود ساعت چهار يا پنج بعد از ظهر روحاني ملارد براي جاري کردن خطبه عقد وارد مجلس مي شد و همه ي سر و صداها مي خوابيد. در قديم رسم نبود که عروس و داماد در هنگام اجراي خطبه عقد در کنار يکديگر بنشينند؛ از اين رو عروس و داماد جداي از يکديگر در دو اتاق مجاور مي نشستند و روحاني ملارد ميان درگاهي دو اتاق قرار مي گرفت و خطبه عقد را مي خواند.

هنگامي که روحاني ملارد خطبه عقد را جاري مي ساخت، عروس را بر روي يکي از دو تشت مسي که آن را وارونه نموده و با پارچه اي از جنس مخمل تزيين کرده بودند مي نشاندند. در اين هنگام، دو نفر پارچه اي سفيد از جنس چلوار بالاي سر عروس مي گرفتند و يک نفر قند روي آن مي ساييد و يک نفر براي سفيد بختي عروس با سوزن و نخي سفيد، گوشه اي از پارچه اي را که روي آن قند ساييده مي شد مي دوخت و زير لب زمزمه مي کرد: «زبون مادر شوور را بستيم، زبون خواهر شوور را بستيم».

پس از آن که عروس و داماد بله را گفته و روحاني ملارد صيغه عقد را جاري مي ساخت؛ از داماد خواسته مي شد تا نزد عروس بيايد. داماد نزد عروس آمده توري يا چادر روي صورت عروس را پس مي زد و به عروس رونما مي داد و در کنار وي بر روي تشتي ديگر که مخصوص داماد تدارک ديده شده بود مي نشست.

زنان هلهله و شادي مي کردند و کف مي زدند و در همين زمان عروس و داماد حلقه عروسي را در دست يکديگر مي کردند.

در اين فاصله،روحاني ملارد مفاد عقدنامه را روي برگه اي مي نوشت و مهر مي زد و پس از امضاي عروس و داماد و امضاي شهود، عقدنامه را به خانواده عروس مي سپرد